De enige Hond in Huis

Mensen nemen vaak een asielhond om een zeer geliefde en helaas overleden hond te vervangen. Het duurt ongeveer twee dagen voordat een hond aan een nieuwe omgeving gewend is het het duurt ongeveer twee weken voordat hij elke zwakte in die omgeving gaat uitbuiten, waardoor hij in rang stijgt.

Mensen hebben gewoonlijk een maand nodig om met hun nieuwe hond bevriend te raken en zijn specifieke eigenaardigheden te leren kennen. Maar dan is het te laat en heeft de hond u met dik twee weken verslagen !

Binnen een paar dagen heeft de hond alle rangverhogende gebieden onderzocht en in de dagen erna gaat hij zijn rechten daarop vaststellen terwijl wij gewoon denken dat de hond gewend begint te raken. Vervolgens kijkt hij naar de heersende rangorde bij de mensen en begint het opklimmen. In de meeste gevallen doet hij dat zonder dat iemand van het gezin het doorheeft.

Het hebben van één hond leidt er vaak toe dat die hond in huis veel meer bewegingsvrijheid krijgt dan hij zou hebben gehad als er twee of drie honden waren. We vinden het niet erg om de hond in de keuken te laten als hij gezelschap heeft van andere honden, maar we vinden het zielig om de enige hond in huis alleen te laten.

Als we niet oppassen kan er een overmatige hechting ontstaan waardoor het onmogelijk wordt de hond zelfs maar voor heel even alleen te laten, we creëren daarmee als het ware ‘verlatingsangst’. En dit met alle gevolgen van dien: het bevuilen van het huis, vernielzucht, huilen, blaffen, graven rondom deuren en ramen in een poging te ontsnappen om ons te volgen, zelfmutilatie etc.

De ervaring leert dat dit het meest voorkomende probleem is van mensen die een asielhond in huis hebben genomen. We neigen tot overcompensatie voor wat wij denken dat de hond in het verleden heeft meegemaakt. Veel eigenaren laten de hond in hun slaapkamer slapen in plaats van hem alleen in de keuken op te sluiten. De meeste eigenaren willen geen verantwoordelijkheid dragen voor een asielhond tenzij er iemand het grootste deel van de dag thuis is om hem gezelschap te houden. Dezelfde tweewekenregel geldt voordat de problemen de kop opsteken. Omdat de hond 24 uur per dag in menslijk gezelschap verkeert, in de slaapkamer slaapt, ons volgt van kamer naar kamer, zelfs probeert samen met ons het toilet in te gaan, komen we er na een uitje zonder hond achter dat hij de eenzaamheid van het alleen zijn niet verdraagt maar dan is het kwaad al geschied. Het is normaal maar vreselijk verkeerd om de hond op zijn kop te geven voor wat hij heeft misdaan tijdens onze afwezigheid. Dit verhoogt de angst alleen maar omdat de hond spoedig leert dat alleen gelaten worden een voorbode is van afwijzing en straf.

Voorkomen is beter dan genzen! Als u een asielhond neemt die de enig hond in uw huishouden zal zijn, kies dan meteen – net als met het instellen van de rangstructuur - voor de aanpak die u zich had voorgenomen. Geef de hond vooral het gevoel dat hij gewenst is, maar zorg er ook voor dat deuren dichtgedaan kunnen worden als u door het huis loopt. Leer meteen vanaf de eerste dag dat tien minuten alleen gelaten worden in de keuken hem de beloning oplevert van uw terugkomst en een lekker koekje. Met een beetje training zorgt u voor een heel gelukkige hond!

(Met dank aan Wieteke Oosterhaven)