Kaatje in Nederland

Kaatje is geen makkelijke hond. Ze is angstig en (dus) reaktief op straat naar met name fietsers. Naar andere honden is wisselend. We wonen in een wijk buiten het historisch centrum van Brielle. Er is dus 3x per dag een plas en poeprondje in de buurt van huis en ik houd dan rekening met het moment van de dag. Ik ga bijv. niet rond 14.00u als de scholen uitkomen en er dus veel mensen/kinderen op de fiets zijn. Dit vindt Kaat hard to handle en blaft dan de spanning van zich af. Als ze spannende momenten ervaart zal ze niet snel gaan zitten voor een plas dus ik kom ook wel eens onverrichter zaken thuis..

We gaan heel vaak naar het strand. De maasvlakte waar het erg ruim is. Gedurende de wintermaanden liep ik daar veelal alleen met Kaat. En had best snel vertrouwen dat ik haar los kon laten met 10 mtr lijn of helemaal los. Echter met de komst van het voorjaar kwamen ook de kiters en dit vindt ze spannend ze is nu minder vaak voldoende op haar gemak om ze los te laten lopen. Aan de riem wil ze er het liefst met een grote boog omheen en laat ik haar zeker niet los. 

We hebben een kat, dit gaat prima. Spelen samen. Eenden, ganzen, vogels laat ze met rust. 

Naar een vreemde kat op straat kijkt ze maar gaat daar niet achteraan.  Maar aan het Brielse meer zitten hazen en konijnen en daar zou ze zeker achteraan gaan. 

Loslopen.. In de wijk niet, op het strand soms. 

Ze kan met andere honden. Bij haar eerste opvang adres nadat ze uit Spanje kwam waren 2 Golden, wat heel goed ging en waar ze absoluut steun aan gehad heeft. Ook in de kennel in Spanje is dit goed gegaan. Ik heb gewandeld met een vriend en zijn hond (reu) en dit was geweldig. Samen dollen en rennen, goeie energie van vriend en zijn hond wat ook mij vertrouwen gaf. 

Het is absoluut mijn onzekerheid dat ik ontmoetingen met andere honden uit de weg ga. Maar ze kan het zeker, dat heeft ze laten zien voordat ze bij ons kwam. 

Onze tuin is te klein voor Kaat en aan beide kanten buren maar dit geeft weinig problemen. Als ik bezig ben is ze los of aan de lange lijn. Ze kan de buren zien omdat er geen schutting is dus ze ziet waarmee ze moet dealen. Ze blaft soms maar gaat hier niet mee door. 

Ik denk wel dat een tuin waar ze kan scharrelen en ruimte heeft om te spelen zoveel fijner is voor haar. Ik merk dit als we bij een vriendin zijn met een grote tuin en ze met ons kan dollen en gek doen. 

 

In huis is ze rustig. Is graag bij mij op de beneden verdieping (wij wonen drive-in) waar ze ontspannen is  en de tuin in kan) 

Sloopt niets  maar als ik in de weer ben heeft ze wel de neiging om achter mij aan te drentelen. Auto rijden is geen probleem. Kan poosje alleen thuis zijn als ik met mijn man ergens naar toe moet. 

Ze is ongeveer 60 cm hoog, slank, en weegt 18 kilo en heeft great looks. Prachtige vacht, verliest wel wat haar maar ik heb nog geen rui meegemaakt. 

 

 

Ik moet iets vertellen over onze gezinssamenstelling en waarom ik denk dat ze binnen een andere situatie meer op haar gemak zal zijn. 

 

Mijn man leeft met de gevolgen van een herseninfarct en fysiek en cognitief toch wel beperkt geraakt.Onze vorige hond was dikke maatjes met hem en had totaal geen probleem met deze 'vreemde' man. Een rescue uit Roemenië die heel makkelijk was binnen en buiten, altijd los en lief voor alles en iedereen. Mijn man kon dus heel goed de zorg voor de hond delen en zelfs zonder probleem oppassen als ik er een paar dagen tussenuit wilde. Mijn man is fysiek niet sterk genoeg om Kaat uit te laten daarbij komt nog dat Kaat geen klik heeft met hem. Ze is niet graag in zijn aanwezigheid en het is zeker niet zover gekomen dat ze lekker op de bank naast hem ligt. En dit was het hele plan.. een hond naast mijn man en ik er lekker op uit naar strand en bos, alle mogelijke routes /uitjes die ik met onze vorige hond zonder enig probleem kon ondernemen. 

 

Toen wij een half jaar geleden gekozen hebben voor Kaat had ik niet kunnen bedenken dat het zo moeilijk zou zijn. Dat gaat ons wel lukken/komt wel in orde was de gedachte. 

En dan moet ik voor de volledigheid toch nog iets heel persoonlijks kwijt wat wellicht de kern van het verhaal is. Na het infarct van mijn man 15 jaar geleden is het voor mij een moeilijke weg geweest om te komen tot  balans en harmonie  die voor ons beide werkt en een hond hoorde daarbij.  Het is na 6 maanden duidelijk dat Kaat mijn man nog steeds niet leuk vindt, mijn man niet kan participeren in de zorg voor haar en ik helemaal uit balans ben en ik het niet (meer) op kan brengen om met Kaat een zelfde soort traject naar een harmonieus samen leven kan aangaan. 

 

Ik kan mij helemaal voorstellen als je na dit verhaal denkt 'oei'  maar ik vind het zo belangrijk dat eventuele nieuwe baasjes een eerlijk beeld krijgen van  Kaat in onze situatie.  Ik denk overigens wel dat Kaat in een andere situatie in staat zal zijn ander gedrag te laten zien.