Binnenshuis is Rhea erg rustig onder normale omstandigheden, ze slaapt veel en is geen blaf type hond. Erg gehoorzaam, geen sloper, knuffelkont, zit graag bij je op de bank, tegen je aan of op je ;-)
Dit is natuurlijk als ze stress loos is, bij mij zijn deze omstandigheden echter steeds minder of nauwelijks. Je ziet echt dat ze schrikmomenten gaat stapelen en dat ze daarna gevoelig wordt voor zaken die er eerst niet toe deden. Er is absoluut iets in haar verleden met harde geluiden en vooral plotselinge. Een zware regenbui of onweer is oke, echter dan weer de enkele grote regendruppel uit de boom op het dak van de caravan is na een paar druppels teveel voor haar. Vuurwerk is echt niet oke voor haar, ik ging meestal met de camper weg in die tijd, naar het buitenland. Ze heeft geen verlatingsangst maar is wanneer gestrest wel onwijs gefocust op alles wat ik doe. Bij stres kan ze niet alleen zijn, mocht er dan een geluid zijn gaat het niet goed en wil ze uit de situatie weg. Bij mij is ze in de loop der jaren slechter geworden in het verwerken van geluiden, de toevoer van situaties die voor haar niet fijn zijn is nagenoeg niet te vermijden in mijn dagelijkse leven.
Omgang met mensen is absoluut goed, geen angst agressie of andere agressie. Ze gaat situaties uit de weg, bij de dierenarts wordt ze eerder apathisch dan dat ze in verweer gaat. Kinderen gaan met name door bijvoorbeeld voetbal geluiden (het harde stuiteren is niet oke) niet goed. Ze loopt dan blaffend weg. Lijkt mij dat oudere tienerkinderen die genoeg inlevingsvermogen hebben moet kunnen in haar dagelijks leven.
Ze heeft absoluut aan een touw of ketting geleefd voorheen, extra zuur is eigenlijk dat door mijn woning/leef gewoonten dit mij ook het geval is. Op de camping en ook voor de camper ligt ze aan een touw, het gedrag van blaffen naar andere honden wat ze al had is hierdoor ook niet veranderd. Ik heb het proberen te trainen, maar opgegeven. Het uitlaten bij mij in het bosrijke gebied( ik zit op de Veluwe) gebeurt aan de lijn, ze gaat achter wild aan. Ze is net zoals bij het touw aan de lijn ook reactief naar andere honden. Na een losloop gebied met veel honden contact is dit nagenoeg weg, maar de volgende dag wel weer terug.
De momenten dat ze los kan zijn wat minder mogelijk hier, maar ze kan het wel. Doordat het niet veel gebeurt is ze erg opgewonden bij de eerste paar honden die ze tegenkomt. Ze heeft hierbij een bal in bek nodig, dit werkt kalmerend voor haar. In mijn reizen met haar ben ik veel naar Spanje geweest, daar lopen op de camper plaatsen veel honden los. Na een paar weken veel los en sociaal contact wordt Rhea een andere hond. Het reactieve verdwijnt nagenoeg, aan het touw voor de camper worden honden met een kwispel begroet i.p.v. met een grom of blaf. Ze kan het dus wel als de omstandigheden goed zijn voor haar. Over het algemeen is het per hond verschillend in Nederland hoe de klik is, op oudere kalme honden gaat ze beter dan drukke pups of zenuwachtige honden. In de opvang gaat ze selectief met andere honden op het speelveld.
Door haar rugprobleem kan ik niet meer balgooien en frisbeeën met haar, de 2 grote hobby's van haar. Gelukkig kan haar 3e hobby nog wel, dat is achter een bal aanzwemmen en ophalen. Dit vind ze heerlijk. Een wandeling van 45-60 min kan nog prima. In de bergen helaas niet meer. Ze heeft af en toe coördinatie problemen met haar rechter achterpoot, dit komt door haar spondylose. Maar ze lijkt er voor de rest geen pijn door te hebben, je moet haar nog regelmatig af remmen met de bal e.d. Ze heeft pijnstillen, een injectie Libreja per maand. Indien nodig wil ik deze kosten van deze pijnstilling op mij nemen voor de rest van haar leven.
Rhea is gewoon een onwijs lief gezelschapsdier voor mensen die veel thuis zijn. Knuffelen, slapen en 2 kleine wandelingen + de middag wandeling is alles wat ze nodig heeft. PLUS natuurlijk een stres vrije omgeving of in ieder geval zoveel mogelijk. |
